کارآفرینی سازمانی چیست؟

فعالیت های کارآفرینانه مهمتری نسبت به موارد قبلی نیز وجود دارد. کارآفرینی سازمانی زمینه را برای کار جمعی جهت دستیابی مؤثر به اهداف و ایجاد محصولات و خدمات جدید، تکنولوژی های کارآتر و سیستم های جدید مدیریت در سازمان فراهم می سازد.

انقلاب عملی و تکنولوژیکی » و همچنین جهانی سازی توسعه اقتصادی افق های جدیدی را برای کارآفرینی سازمانی فراهم ساخته است.

اما همزمان، انها نیازهای جدیدی که باید به عنوان پیش نیازهای ضروری برای توسعه کارآفرینی باشد را با خود به ارمغان آورده اند. کار خلاقانه به عنوان عامل اساسی توسعه اقتصادی و موفقیت رقابتی دارای نقش رو به افزایش است. کارافرینان باید همچنین در استفاده از نیروی انسانی و خلق شرایطی که کارکنان را برای استفاده از ظرفیت خلاقانه به طور کامل ترغیب می نماید از توانایی لازم برخوردار باشند.

1. خود اتکایی مالی برای سازمان های مستقل؛
2. رقابت در شرایط بازار آزاد با جهان.

این امری حتمی و فرضی اساسی است که یک سازمان مستقل که در محیط اقتصادی رقابتی فعالیت می کند، نمی تواند بدون یک کارآفرین سازمانی با صلاحیت که در رأس آن قرار داشته باشد، به بقاء خود ادامه دهد.

یک کارآفرین سازمانی با صلاحیت برای هر سازمانی که در سیستم اقتصادی رقابتی فعالیت می کند، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. بنابراین، در یک اقتصاد کارآفرینانه هزاران عامل وجود خواهد داشت؛

در مجموع کارآفرینی را می توان به دو دسته اصلی تقسیم نمود:

1. تحت عنوان کارآفرینی مستقل
2. کارآفرینی در سازمان یا درون سازمانی

شاید این مقاله برای شما چذاب باشد : خصوصیات فردی یک کارآفرین موفق

کارآفرینان مستقل فعالیت خود را بصورت خیلی محدود و با تعدادی اندک کارکنان پاره وقت یا تمام وقت آغاز می کنند و در گامهای آغازین ممکن است حتی یک کارمند هم نداشته باشند.

برخی از کارآفرینان در فرایندی که کارافرینی درون سازمانی یا کارآفرینی سازمانی نامیده میشود، متولد می شوند. کارآفرینی سازمانی به معنای توسعه شایستگی ها و فرصت ها در درون سازمان از طریق ترکیبات مختلف منابع جدید است (مقیمی، ۱۳۸۴، صص ۲۲۹-۲۳۲).

مطالعات مربوط به کارآفرینی مستقل در دو سطح قابل بررسی است

1. فعالیت در سطح فردی (خوداشتغالی)

2. فعالیت در سطح سازمانی (تشکیلات جدید یا خلق شرکت )

فعالیت خود اشتغالی تمرکزش بر افرادی است که خودشان را به کار می گیرند و دستمزدی توسط دیگران یا سازمان ها به آنها پرداخت نمی شود و نیروی کار حقوق بگیر نیز در استخدام خود ندارند.

کارافرینی مستقل در مقایسه با کارافرینی سازمانی دارای نقاط اشتراک و افتراق زیادی است.

هر دو بر نوآوری تأکید می کنند، که این نواوری می تواند مربوط به ارائه کالاها یا خدمات جدید و با ارزش افزوده است.

همچنین هر دو در پی انجام فعالیت هایی هستند که نسبت به سایر فعالیتها ها دارای میزان ریسک پذیری بیشتری می باشد؛ به گونه ای که در کارافرینی مستقل بر روی سرمایه و وقت کارآفرین ریسک می شود، در کارآفرینی سازمانی هم با اقدام به تولید محصولات جدید، بر روی سرمایه سازمان ریسک می شود.