تفاوت کارآفرینی مستقل با کارآفرینی سازمانی

تفاوت های کارآفرینی مستقل با کارآفرینی سازمانی شاید چشمگیرتر از شباهت های آنها باشد.

اولین تفاوت کارآفرینی مستقل با کارآفرینی سازمانی

در این است که اقدامات کارآفرینی فردی ایجادی است؛

در حالی که کارآفرینی سازمانی اغلب متوجه بازیابی است که اقدامات بازیابی معمولا در مواجه شدن با رکود در سازمانهای بزرگ صورت می گیرد.

کارافرینی سازمانی می تواند رشد و نواوری را در یک شرکت سنتی بهبود دهد.

کارآفرینی سازمانی می تواند تعدیلی باشد؛

چرا که فرهنگ کارآفرینانه را در سازمانی تعدیل می کند که در گذشته، ساختار کاملا عمودی و سلسله مراتبی داشته است.

فرایند ارائه خدمات و محصولات جدید ممکن است نتیجه کارافرینی سازمانی باشد، اما هدف غائی آن بازیابی فرهنگ کارآفرینانه است.

این در حالی است که کارآفرین مستقل فرآیند یا محصولی را ایجاد می کند که پیش از آن موجود نبوده است.

دومین تفاوت کارآفرینی مستقل با کارآفرینی سازمانی

دومین تفاوت بین کارافرینی فردی و سازمانی در رقیبان شرکت است.

در کارافرینی فردی «رقیب» بازار می باشد.

کاری که کارآفرین مستقل انجام می دهد، برطرف کردن موانع موجود در بازار برای بقاء و رقابت می باشد. اما در مورد کارآفرینی سازمانی، فرهنگ شرکت، رقيب اوليه است.

با توجه به این ارتباط، شرکت می تواند جلوی بسیاری از فرآیندهای کارآفرینانه را که به دنبال آن بوده، سد نماید.

از اینرو علاوه بر غلبه بر موانع بازار، کارآفرینی سازمانی باید بر موانع سازمانی نیز غلبه کند.

سومین تفاوت کارآفرینی مستقل با کارآفرینی سازمانی

تفاوت سومی که بین این دو نوع کارآفرینی وجود دارد ناشی از تناقضی است که در تفاوت دوم وجود دارد .

در بسیاری از موارد، شرکت مادر می تواند به جای رقیب، یک دوست باشد.

چنانچه ارتباط شرکت مادر و واحد تأسیس شده جدید خوب باشد کارآفرین سازمانی از خزانه شرکت مادر، به سرمایه لازم دسترسی دارد.

با وجود اینکه سرمایه شرکت محدود است و کرداوری پول نیاز به تایید مدیران در سطوح مختلف دارد، اما چنانچه امکان یا فرصتی برای اند۴ پرمخاطره وجود داشته باشد کارآفرین سازمانی از سوی شرکت مادر تأمین اعتبار می شود. در حالیکه کارافرین فردی، یا باید از ثروت شخصی خود استفاده کند و یا تلاش نماید تا سرمایه ای را از منابع مختلف خارجی بدست آورد(مقیمی، ۱۳۸۴، ص ۲۳۲